از پنجره ی روزگار به درختِ عمر که می نگرم   خوش تر از یاد ِخداوند ثمری نیست   یاد او ذکرِ مـــن است،     در غم و در شادی       چـــــون بـــــه غــــــــم می نگــــــــــــــرم، آن زمــــان  ر قص کنــــــان می خندم     که خــــ ـــ دا یـــــــــــار من است که خـ ـدا در همه جا یاد من است   او خـ ـدایست که همواره مرا می خواهد او  مـــــــــــــــرا می خوانــــــد     او همه درد مــــــــــرا می داند